1 000 zł miesięcznie na każde dziecko. 500 zł miesięcznie pieniądze z programu „500 plus” na każde dziecko. (niezależnie od liczby dzieci i dochodu) min. 3 000 zł brutto miesięcznie wynagrodzenia dla rodzica, który zrezygnował z pracy. do 1 100 zł brutto miesięcznie za pomoc w pracach gospodarskich dla drugiego opiekuna. Starać się, ale uczciwie O wsparciu finansowym państwa mówi Joanna, która wraz z mężem wychowuje w Anglii córeczkę. - Korzystam tylko z Child Benefit, który dostaje się bez względu na Jak przygotować się na przyjęcie dziecka z rodziny zastępczej: porady i wskazówki dla rodzin adopcyjnych. 1. Przygotuj się na zmiany: przyjęcie dziecka z rodziny zastępczej oznacza wprowadzenie nowego członka do rodziny, co może być trudne i wymagać czasu, aby się dostosować. 2. Vay Tiền Nhanh. Rodzicom adopcyjnym przysługuje prawo do urlopu macierzyńskiego aż do ukończenia przez dziecko siódmego roku życia. Dzięki temu niemowlę uzyskuje niezbędną opiekę, a starsze dziecko ma możliwość przyzwyczajenia się do nowej rodziny. Urlop wychowawczy udzielany jest na takich samych zasadach jak w przypadku rodziców biologicznych. Urlop macierzyńskiZgodnie z Kodeksem pracy osoba, która przyjęła dziecko na wychowanie i wystąpiła do sądu opiekuńczego z wnioskiem o wszczęcie postępowania w sprawie przysposobienia dziecka, ma prawo do urlopu na warunkach urlopu urlopu zależy od liczy przyjętych dzieci:- w przypadku przyjęcia jednego dziecka – wynosi on 20 tygodni;- w przypadku jednoczesnego przyjęcia dwojga dzieci - 31 tygodni;- w przypadku jednoczesnego przyjęcia trojga dzieci - 33 tygodnie;- w przypadku jednoczesnego przyjęcia czworga dzieci – 35 tygodni;- w przypadku jednoczesnego przyjęcia pięciorga i więcej dzieci - 37 urlopu mama i tata adopcyjni mogą skorzystać aż do ukończenia przez dziecko siódmego roku życia. W przypadku dziecka, w stosunku do którego podjęto decyzję o odroczeniu obowiązku szkolnego, urlop przysługuje nie dłużej niż do ukończenia przez nie dziesiątego roku dziecku w chwili przyjęcia na wychowanie brakuje np. kilku tygodni do ukończenia siódmego roku życia, pracownikowi przysługuje urlop w minimalnym wymiarze 9 adopcyjni mają także prawo do dodatkowego quasi-maierzyńskiego urlopu. W tym celu muszą u pracodawcy złożyć wniosek o udzielenie dodatkowego urlopu w terminie 7 dni przed jego dodatkowy należy wykorzystać zaraz po urlopie quasi-macierzyńskim. Warto pamiętać, iż prawo do urlopu dodatkowego nie zależy od ukończenia przez dziecko siódmego (lub dziesiątego) roku życia. Wymiar dodatkowego urlopu macierzyńskiego w 2012 i 2013 r. to maksymalnie 4 tygodnie. Jest on więc taki sam zarówno dla rodziców, którzy przyjęli jedno dziecko, jak i dla tych, którzy adoptowali jednocześnie kilkoro maluchów. Wyjątkiem są rodzice, którzy mają prawo jedynie do minimalnego dziewięciotygodniowego urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego. Dla nich wymiar dodatkowego urlopu wynosi 2 2014 r. dodatkowy urlop na warunkach urlopu macierzyńskiego będzie wynosił:- do 6 tygodni - w przypadku adopcji jednego dziecka;- do 8 tygodni - w przypadku adopcji dwojga i więcej dzieci;- do 3 tygodni - w przypadku rodziców adopcyjnych, którym przysługuje urlop quasi-macierzyński w minimalnym wymiarze 9 tygodni. Urlop ojcowskiPrawo do urlopu ojcowskiego mają również ojcowie adopcyjni. Uprawnienie takie przysługuje im do upływu 12 miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia orzekającego przysposobienie i nie dłużej niż do ukończenia przez dziecko siódmego roku życia (lub do dziesiątego roku życia w przypadku dziecka, wobec którego podjęto decyzję o odroczeniu obowiązku szkolnego).W 2012 r. wymiar urlopu dla ojców adopcyjnych wynosi 2 2011 r. był to 1 również: Urlop ojcowski dla rodziców adopcyjnych od stycznia 2011 adopcyjny, który chce skorzystać z urlopu powinien wystąpić do pracodawcy z pisemnym wnioskiem w terminie nie krótszym niż siedem dni przed planowaną datą urlopu. Pracodawca nie ma prawa odmówić ojcu udzielenia urlopu. Urlop wychowawczy dla rodziców adopcyjnychZasady udzielania urlopu wychowawczego dla rodziców adopcyjnych są takie same jak w przypadku rodziców do urlopu wychowawczego przysługuje zatem rodzicom adopcyjnym zatrudnionym przez co najmniej sześć miesięcy. Wymiar urlopu to maksymalnie 3 go wykorzystać do ukończenia przez dziecko 4. roku życia (w przypadku dziecka niepełnosprawnego do 18. roku życia).Urlop udzielany jest na wniosek pracownika i może być wykorzystany najwyżej w 4 lub opiekunowie dziecka spełniający warunki do korzystania z urlopu wychowawczego mogą jednocześnie korzystać z takiego urlopu przez okres nieprzekraczający 3 również serwis: Adopcja Narodziny dziecka niepełnosprawnego to sytuacja niezwykle trudna, stawiająca rodziców przed nowymi życiowymi wyzwaniami. Oto poradnik, gdzie mogą oni szukać pomocy i na jakie wsparcie finansowe, mogą liczyć. Według Światowej Organizacji Zdrowia niepełnosprawne dzieci to osoby, które nie mogą samodzielnie zapewnić sobie normalnego życia na skutek wrodzonego lub nabytego upośledzenia fizycznego bądź psychicznego. Niepełnosprawność ma różne oblicza – to zarówno lekki niedosłuch czy krótsza nóżka u dziecka, jak i poważne choroby genetyczne. Jest kilka rodzajów niepełnosprawności i różne jej stopnie: lekki, umiarkowany i znaczny. Zawsze jednak rodzice muszą zadbać o takie dziecko szczególnie, bo wymaga ono szczególnej troski i pracy. Oto najważniejsze informacje, co robić po narodzinach dziecka z niepełnosprawnością i co przysługuje rodzinom w takiej sytuacji. Czytaj: Terapia poznawczo-behawioralna: założenia, techniki, zastosowanie Orzeczenie o niepełnosprawności Jedną z pierwszych spraw do załatwienia jest uzyskanie orzeczenia o niepełnosprawności. Nie oznacza to wprawdzie automatycznego przyznania konkretnych świadczeń pieniężnych dla osób niepełnosprawnych i ich rodziców, ale uprawnia do wielu zniżek i ulg, w tym ulgi rehabilitacyjnej. Orzeczenie o niepełnosprawności stanowi też podstawę do wydania legitymacji osoby niepełnosprawnej, która jest honorowana w komunikacji miejskiej i transporcie krajowym, przez instytucje kulturalne, ośrodki sportu i rekreacji, ogrody zoologiczne itp. Jest też podstawą do wydania karty parkingowej, która uprawnia do parkowania samochodu rodzica (opiekuna) w wyznaczonych, dogodnych miejscach. Czytaj: Hortiterapia: jak terapia w ogrodzie pomaga chorym dzieciom? Pobyt z dzieckiem w szpitalu: jakie prawa ma rodzic? Legitymację wydaje powiatowy zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności. Aby go uzyskać, trzeba we właściwym (ze względu na miejsce zamieszkania) powiatowym zespole złożyć: wniosek o wydanie orzeczenia zaświadczenie lekarskie zawierające opis stanu zdrowia dziecka (wydane przez lekarza, pod którego opieką się ono znajduje) wszelkie dokumenty medyczne mogące mieć wpływ na ustalenie zakresu niepełnosprawności, np. aktualne badania diagnostyczne, konsultacje specjalistyczne, ewentualne karty informacyjne z pobytów w szpitalu itp. Zaświadczenie lekarskie o stanie zdrowia nie może być wydane wcześniej niż na 30 dni przed dniem złożenia wniosku. Zespół orzekający ma miesiąc na jego rozpatrzenie. Na posiedzenie składu orzekającego rodzic musi przyjechać z dzieckiem. Orzeczenie jest wydawane kolegialnie, a podjęta decyzja opiera się głównie na kryteriach medycznych. W orzeczeniu – poza ustaleniem niepełnosprawności i jej stopnia – powinny być zawarte wskazania dotyczące uczestnictwa w terapii zajęciowej, konieczności zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze i pomoce techniczne ułatwiające funkcjonowanie danej osoby, korzystania z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych świadczonych przez sieć instytucji pomocy społecznej, organizacje pozarządowe oraz inne placówki, konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia i rehabilitacji. Czytaj: Autyzm wczesnodziecięcy - przyczyny, objawy, leczenie Jak rozpoznać zaburzenia w rozwoju dziecka? Uwaga: gdy rodzice nie zgadzają się z orzeczeniem, przysługuje im odwołanie do wojewódzkiego zespołu w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia. Odwołanie wnosi się za pośrednictwem powiatowego zespołu, który orzeczenie wydał. Niepełnosprawne: co to znaczy?Według specjalistów są cztery główne rodzaje niepełnosprawności: fizyczna – spowodowana uszkodzeniem narządu ruchu lub przewlekłymi chorobami wewnętrznymi; dysfunkcja narządu ruchu może być też skutkiem amputacji kończyn, porażenia mózgowego, chorób o podłożu neurologicznym, takich jak dystrofia mięśniowa, stwardnienie rozsiane itd. sensoryczna – spowodowana uszkodzeniem zmysłów, najczęściej dysfunkcją wzroku lub słuchu (osoby niesłyszące, o dużym ubytku słuchu i słabo słyszące, intelektualna – spowodowana różnymi zaburzeniami genetycznymi i o innym podłożu, jej charakterystyczne cechy to: zaburzenia uwagi i pamięci, oceny krytycznej, orientacji czasowo-przestrzennej, obniżone funkcje poznawcze (w różnym stopniu); do tej grupy zalicza się zespół Downa, mózgowe porażenie dziecięce, fenyloketonurię, alkoholowy zespół płodowy (FAS) psychiczna – spowodowana zaburzeniami psychicznymi (np. zaburzenia ze spektrum autyzmu, choroba afektywna dwubiegunowa, schizofrenia). Świadczenia pieniężne na dziecko niepełnosprawne Rodzice i opiekunowie osób niepełnosprawnych mogą starać się o kilka rodzajów państwowej pomocy. Oczywiście, przysługuje im również wszystko to, co w przypadku urodzenia dziecka zdrowego, czyli np. zasiłek macierzyński w okresie przebywania na urlopach macierzyńskim, ojcowskim i rodzicielskim (jeśli dziecko urodziło się w okresie opłacania składek chorobowych), świadczenie Rodzina 500 plus (z wyższym kryterium dochodowym na pierwsze dziecko – 1200 zł miesięcznie na osobę) czy tzw. kosiniakowe. Dlatego tutaj opisujemy tylko te świadczenia, które są skierowane wyłącznie do rodzin z dzieckiem niepełnosprawnym. Czytaj: Kalkulator urlopu macierzyńskiego - oblicz swój urlop Świadczenie „Za życiem”. To jednorazowe świadczenie w wysokości 4000 zł z tytułu urodzenia żywego dziecka z ciężkim i nieodwracalnym upośledzeniem albo nieuleczalną chorobą zagrażającą życiu, które powstały w okresie prenatalnym lub w czasie porodu. Przysługuje matce lub ojcu dziecka – bez względu na dochód. Ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą życiu musi potwierdzić w zaświadczeniu lekarz ubezpieczenia zdrowotnego (umowa z NFZ), mający specjalizację II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie: położnictwa i ginekologii, perinatologii lub neonatologii. Warunkiem jest też pozostawanie matki pod opieką medyczną w okresie ciąży nie później niż od 10. tygodnia ciąży do porodu – musi to potwierdzić zaświadczenie wystawione przez lekarza lub położną. Wniosek o ustalenie prawa do tego świadczenia należy złożyć – wraz ze wspomnianymi zaświadczeniami – w ciągu 12 miesięcy od dnia narodzin dziecka. Czytaj: Dziecko niepełnosprawne: jakie świadczenia ci przysługują? Świadczenia dla samotnej matki: jakie wsparcie może otrzymać kobieta samotnie wychowująca dziecko? Świadczenie pielęgnacyjne. Przysługuje osobie niepracującej, ale opiekującej się niepełnosprawnym dzieckiem, pod warunkiem że osoba ta zrezygnowała z dotychczasowego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania osobistej opieki. Świadczenie to jest przyznawane niezależnie od osiąganych dochodów rodziny, a jego wysokość jest podwyższana wraz ze wzrostem najniższego wynagrodzenia. Obecnie jest to 1477 zł netto miesięcznie. Zasiłek pielęgnacyjny. Przysługuje dziecku mającemu orzeczenie o niepełnosprawności – bez względu na uzyskiwane dochody. Wniosek o zasiłek pielęgnacyjny należy złożyć w urzędzie gminy, zwykle w jednostce zajmującej się wypłatą świadczeń rodzinnych. Jego wysokość to obecnie 153 zł miesięcznie. Specjalny zasiłek opiekuńczy. Przysługuje rodzicom, którzy rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania stałej opieki nad dzieckiem legitymującym się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności, w którym wskazano na konieczność stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczność stałego, codziennego współudziału opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji. Wypłata tego zasiłku jest uzależniona od dochodów rodziny – aby go otrzymywać, dochód na osobę nie może przekraczać 764 zł netto miesięcznie. Kwota tego świadczenia wynosi obecnie 620 zł miesięcznie. Aby je otrzymywać, trzeba złożyć odpowiedni wniosek w miejskim lub gminnym ośrodku pomocy społecznej, dołączając dokumenty potwierdzające niepełnosprawność dziecka (i konieczność stałej nad nim opieki) oraz dochody rodziny. Osoba otrzymująca specjalny zasiłek opiekuńczy może ubiegać się o objęcie ubezpieczeniem zdrowotnym siebie oraz członków swojej rodziny. Zasiłek rodzinny wraz z dodatkami. Rodzina wychowująca niepełnosprawne dziecko może także liczyć na zasiłek rodzinny – w takiej samej kwocie jak dostają inne rodziny, ale z nieco wyższym kryterium dochodowym: miesięczny dochód na osobę nie może przekraczać kwoty 764 zł netto. Zasiłek wynosi: 95 zł miesięcznie na dziecko, które nie skończyło 5 lat, 124 zł miesięcznie na dziecko, które ma powyżej 5 lat, ale nie ukończyło 18. roku życia, i 135 zł miesięcznie na dziecko, które ukończyło 18 lat, jeśli się uczy (do 24. urodzin). Ponadto do zasiłku przysługuje też specjalny dodatek na kształcenie i rehabilitację niepełnosprawnego dziecka – 80 zł miesięcznie na dziecko w wieku do 5 lat i 100 zł miesięcznie – na dziecko starsze. Dofinansowanie z PFRON. Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych to instytucja, która może sfinansować (zwykle częściowo) konkretne wydatki związane z niepełnosprawnością. Można się tam ubiegać o dofinansowanie turnusów rehabilitacyjnych, usuwania barier architektonicznych (podjazdy, windy), zakupów sprzętu ortopedycznego, rehabilitacyjnego oraz środków pomocniczych (gorsety, protezy, obuwie ortopedyczne, wózki, aparaty słuchowe itp. – dokładna lista jest na stronie NFZ). Wnioski o dofinansowanie należy składać w Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie (PCPR) właściwym ze względu na miejsce zamieszkania. Obowiązuje kryterium dochodowe. Ulga rehabilitacyjna. Gdy dziecko ma orzeczenie o niepełnosprawności, rodzicom przysługuje ulga rehabilitacyjna, którą można odliczyć od dochodu (może to zrobić każde z rodziców osobno). Obejmuje ona wydatki związane z leczeniem i ułatwieniem życia dziecku (protezy, koszty opieki pielęgniarskiej, dostosowania mieszkania, wyjazdów na turnusy rehabilitacyjne) itp. Warunkiem skorzystania z ulgi są dochody osoby niepełnosprawnej – w roku 2018 nie mogą one przekroczyć kwoty 12 357,60 zł. Wydatki, które mogą zostać odliczone w ramach ulgi rehabilitacyjnej, dzielą się na limitowane i nielimitowane. Wśród limitowanych znajdują się koszty opłacenia przewodników dla osób niewidomych albo z zaburzeniem narządu ruchu, zakup leków oraz koszty użytkowania samochodu osobowego. W tych przypadkach kwota odliczenia jest stała i wynosi 2280 zł (na rodzica). Wydatki nielimitowane to te związane z dostosowaniem do potrzeb osoby niepełnosprawnej samochodu lub mieszkania, zakupem niezbędnego sprzętu, a także opłaty za turnusy i domowe zabiegi rehabilitacyjne, koszty transportu na zabiegi lecznicze i rehabilitacyjne. Z ulgi mogą skorzystać osoby rozliczające się według skali podatkowej, czyli na formularzu PIT-36 lub PIT-37. Czy artykuł był przydatny? Przykro nam, że artykuł nie spełnił twoich oczekiwań. Jak możemy to poprawić? Nasi Partnerzy polecają Więcej z działu Prawo i finanse NOWY NUMER POBIERZ PORADNIK! Darmowy poradnik, z którego dowiesz się, jak zmienia się ciało kobiety w ciąży, jak rozwija się płód, kiedy wykonać ważne badania, jak przygotować się do porodu. Pobieram > Pobieram Przysposobienie, czyli adopcja dziecka wymaga spełnienia szeregu formalności. Jej skutki zależą od tego, czy dokonano adopcji pełnej czy niepełnej. W wyniku adopcji co do zasady ustaje władza rodzicielska dotychczasowych na adopcję musi się zgodzić dziecko? Kto powinien płacić alimenty na dziecko? Co z dziedziczeniem? Zgoda sądu na przysposobienie Adoptować, czyli przysposobić można osobę małoletnią, tylko dla jej dobra. Wymaganie małoletności powinno być spełnione w dniu złożenia wniosku o przysposobienie. Przysposobienie następuje przez orzeczenie sądu opiekuńczego, na żądanie przysposabiającego. Przysposobić może osoba mająca pełną zdolność do czynności prawnych, jeżeli jej kwalifikacje osobiste uzasadniają przekonanie, że będzie należycie wywiązywała się z obowiązków przysposabiającego. Osoba ta powinna posiadać tzw. opinię kwalifikacyjną oraz świadectwo ukończenia szkolenia organizowanego przez ośrodek adopcyjny, chyba że obowiązek ten jej nie dotyczy. Między przysposabiającym a przysposobionym powinna istnieć odpowiednia różnica wieku. Zgoda dziecka na adopcję Sąd opiekuńczy, który ma zdecydować o adopcji, powinien zapytać dziecko, czy chce być adoptowane. Wynika to z art. 118 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Jeśli dziecko ukończyło 13 lat, potrzebna jest jego zgoda na przysposobienie. Nie wystarczy więc samo zapytanie o opinię. Jeśli dziecko nie ukończyło 13 lat, to jego zgoda na adopcję nie jest potrzebna. Sąd opiekuńczy powinien jednak przed podjęciem decyzji wysłuchać takie dziecko, jeśli jest ono w stanie pojąć znaczenie dziecko ukończyło 13 lat, na adopcję potrzebna jest jego przypadki, kiedy sąd opiekuńczy może orzec przysposobienie bez żądania zgody dziecka (które ukończyło 13 lat) lub bez wysłuchania dziecka (które nie ukończyło 13 lat). Jakie to przypadki? jeżeli dziecko nie jest zdolne do wyrażenia zgody, lub jeżeli z oceny stosunku między przysposabiającym a przysposabianym wynika, że uważa się on za dziecko przysposabiającego, a żądanie zgody lub wysłuchanie byłoby sprzeczne z dobrem dziecka. Zgoda rodziców na adopcję ich dziecka Zasadą jest, że na adopcję dziecka potrzebna jest zgoda rodziców dziecka. Powinna być to zgoda na przysposobienie go przez konkretną osobę. Od tej zasady są jednak wyjątki. Kiedy zgoda rodziców na przysposobienie ich dziecka nie jest potrzebna? gdy rodzice zostali pozbawieni władzy rodzicielskiej, lub gdy rodzice są nieznani, lub gdy porozumienie się z rodzicami napotyka trudne do przezwyciężenia przeszkody. Zgoda rodziców na przysposobienie dziecka nie może być wyrażona wcześniej niż po upływie sześciu tygodni od urodzenia się dziecka (art. 1192 Co z rodzicami, którzy nie zostali pozbawieni władzy rodzicielskiej, ale których władza rodzicielska została ograniczona? Czy jest potrzebna ich zgoda na adopcję ich dziecka? co do zasady - tak. Ale sąd opiekuńczy może, ze względu na szczególne okoliczności, orzec przysposobienie mimo braku zgody rodziców, których zdolność do czynności prawnych jest ograniczona. Chodzi tu o ograniczenie zdolności do czynności prawnych (w praktyce więc oboje rodzice muszą być częściowo ubezwłasnowolnieni, np. z powodu choroby). Warunkiem dodatkowym jest to, aby odmowa zgody na przysposobienie była oczywiście sprzeczna z dobrem dziecka (art. 119 § 2 Blankietowa zgoda na przysposobienie Możliwe jest wyrażenie przez rodziców dziecka tzw. blankietowej zgody na przysposobienie dziecka w przyszłości, bez wskazania osoby, która dziecko adoptuje. Taką zgodę wyraża się przed sądem opiekuńczym. Ma ona daleko idące konsekwencje: rodzicom przestaje przysługiwać władza rodzicielska, rodzice tracą prawo do kontaktów z dzieckiem, zgodę mogą odwołać przez oświadczenie złożone przed sądem opiekuńczym, nie później jednak niż przed wszczęciem sprawy o przysposobienie. Sąd może zastosować przepisy o przysposobieniu za zgodą blankietową również wtedy, gdy rodzice dziecka są nieznani albo nie żyją. Zgoda ze wskazaniem osoby przez rodziców Rodzice dziecka mogą wskazać osobę, która ma adoptować ich dziecko. Jest tu jednak ważne ograniczenie, które ma zapobiec przypadkom oddawania dzieci w adopcję z zamian za korzyści finansowe. Rodzice mogą wskazać tylko: swojego małżonka, lub swoich krewnych. Przysposobienie pełne i niepełne Przysposobienie może być pełne lub niepełne. Na czym polega różnica? Przysposobienie pełne: powoduje powstanie między adoptującym a adoptowanym takiego stosunku, jak między rodzicami a dziećmi; skutki przysposobienia pełnego rozciągają się też na krewnych adoptującego, co ma znaczenie np. w kwestiach dziedziczenia; ustają prawa i obowiązki przysposobionego wynikające z pokrewieństwa względem jego krewnych, jak również prawa i obowiązki tych krewnych względem niego; ma to znaczenie np. przy żądaniu alimentów; skutki przysposobienia pełnego rozciągają się też na potomków adoptowanego dziecka. Przysposobienie niepełne: powoduje powstanie między adoptującym a adoptowanym takiego stosunku, jak między rodzicami a dziećmi; ustaje dotychczasowa władza rodzicielska; skutki przysposobienia niepełnego nie rozciągają się na krewnych adoptującego; nie ustają prawa i obowiązki przysposobionego wynikające z pokrewieństwa względem jego krewnych, jak również prawa i obowiązki tych krewnych względem niego. skutki przysposobienia niepełnego rozciągają się też na potomków adoptowanego dziecka. Przykład 1. Dziecko zostało adoptowane, orzeczono jednak przysposobienie niepełne. Rodzice adopcyjni dziecka po jakimś czasie rozwiedli się. Matka adopcyjna w imieniu dziecka zażądała alimentów w pierwszej kolejności od ojca adopcyjnego. Ten się z tego obowiązku nie wywiązuje i uzyskanie od niego alimentów jest niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami (art. 132 W tej sytuacji można żądać alimentów od krewnych dziecka (od rodziców naturalnych poczynając). Przysposobienie wspólne Przysposobić dziecko wspólnie mogą tylko małżonkowie. Przysposobienie ma skutki przysposobienia wspólnego także wtedy, gdy osoba przysposobiona przez jednego z małżonków zostaje następnie przysposobiona przez drugiego małżonka. Co, jeśli małżonkowie nie decydują się na przysposobienie wspólne? Potrzebna jest zgoda małżonka na przysposobienie dziecka. Przysposobienie przez jednego z małżonków nie może nastąpić bez zgody drugiego małżonka, chyba że ten nie ma zdolności do czynności prawnych albo że porozumienie się z nim napotyka trudne do przezwyciężenia przeszkody (art. 116 Przysposobienie pasierba Możliwe jest oczywiście również przysposobienie dziecka małżonka (czyli pasierba). Jeżeli jeden z małżonków adoptował dziecko drugiego małżonka, władza rodzicielska przysługuje obojgu małżonkom wspólnie. Małżonek, którego dziecko zostało adoptowane przez drugiego małżonka, nie traci władzy rodzicielskiej, nie ustają też prawa i obowiązki adoptowanego dziecka wobec krewnych tego małżonka. Kto ma płacić alimenty na adoptowane dziecko? Przy przysposobieniu pełnym sprawa alimentów jest prosta. Adoptowane dziecko jest traktowane tak samo, jak dziecko biologiczne osób, które je adoptowały i na takich samych zasadach może żądać alimentów od rodziców adopcyjnych i od ich krewnych. Przysposobiony sam ma również obowiązek alimentacyjny wobec tych osób. Inaczej wygląda sytuacja w przypadku przysposobienia niepełnego. Tutaj powstaje stosunek tylko między przysposabiającym a przysposobionym. Nie ustają prawa i obowiązki przysposobionego wynikające z pokrewieństwa względem jego krewnych, jak również prawa i obowiązki tych krewnych względem niego. Zatem może on żądać alimentów również od swoich biologicznych krewnych. Zasady są tu następujące: w pierwszej kolejności alimenty na przysposobione dziecko powinny płacić osoby, które dziecko przysposobiły (czyli rodzice adopcyjni); dopiero gdy uzyskanie od nich alimentów nie jest możliwe lub jest utrudnione, powinni je płacić rodzice dziecka a w dalszej kolejności jego rodzeństwo; osoba, która została przysposobiona (przysposobienie niepełne) może mieć obowiązek alimentacyjny wobec swoich krewnych biologicznych (czyli sama płacić na nich alimenty); ale obowiązek alimentacyjny względem wstępnych (czyli rodziców, dziadków, pradziadków) i rodzeństwa obciąża przysposobionego dopiero w ostatniej kolejności, gdy nie ma innych zobowiązanych do alimentów osób. Adopcja a sprawy spadkowe Jaki wpływ ma przysposobienie na sprawy spadkowe? Przy przysposobieniu pełnym, przysposobione dziecko dziedziczy na takich samych zasadach, jak dziecko biologiczne. Działa to w dwie strony, bo dziedziczyć po przysposobionej osobie będzie jego nowa, adopcyjna rodzina, a nie rodzina biologiczna. Inaczej wygląda dziedziczenie przy przysposobieniu niepełnym. Stosuje się tu następujące zasady (art. 937 Kodeksu cywilnego): przysposobiony dziedziczy po przysposabiającym na równi z jego dziećmi, a potomkowie przysposobionego dziedziczą po przysposabiającym na tych samych zasadach co dalsi zstępni spadkodawcy; przysposobiony i jego potomkowie nie dziedziczą po krewnych przysposabiającego, a krewni przysposabiającego nie dziedziczą po przysposobionym i jego potomkach; rodzice przysposobionego nie dziedziczą po przysposobionym, a zamiast nich dziedziczy po przysposobionym przysposabiający; poza tym przysposobienie nie narusza powołania do dziedziczenia wynikającego z pokrewieństwa, więc poza tymi przypadkami, możliwe jest dziedziczenie po krewnych biologicznej rodziny. Nazwisko adoptowanego dziecka Jakie nazwisko będzie nosić dziecko po adopcji? Zasadą jest, że przysposobiony otrzymuje nazwisko przysposabiającego. Jeżeli został przysposobiony przez małżonków wspólnie albo jeżeli jeden z małżonków przysposobił dziecko drugiego małżonka, to dostaje takie nazwisko, które noszą albo nosiłyby dzieci zrodzone z tego małżeństwa. Możliwe jest też nadanie dziecku nazwiska dwuczłonowego, złożonego z dotychczasowego nazwiska i nazwiska przysposabiającego. Następuje to na żądanie osoby, która ma być przysposobiona, i za zgodą przysposabiającego. O takim nazwisku powinien wówczas orzec sąd opiekuńczy w orzeczeniu o przysposobieniu. Jeśli dotychczasowe nazwisko dziecka lub nazwisko przysposabiającego jest już dwuczłonowe, to są rozstrzyga, który człon tego nazwiska wejdzie w skład nowego nazwiska dziecka. Można też zmienić imię dziecka. Na wniosek przysposabiającego sąd opiekuńczy może w orzeczeniu o przysposobieniu zmienić imię lub imiona przysposobionego. Jeżeli przysposobiony ukończył lat trzynaście, może to nastąpić tylko za jego zgodą.

czy adoptując dziecko dostaje się pieniądze